Waarom en hoe wordt iemand psychotherapeut? Waarom is de psychotherapie een passie voor mij? Ik neem je even mee op mijn parcours.

 

De interesse voor de menselijke existentie loopt als een rode draad door mijn leven. Ik heb altijd een grote liefde voor taal en literatuur gehad en een bijzondere belangstelling en gevoeligheid voor de existentiële kwesties van de mens. 

Waarschijnlijk ontmoeten beide elkaar nergens meer en intensiever dan in een goede psychologische roman of film of in een open en eerlijk psychotherapeutisch discours.

 

          Als das Kind Kind war, 

 

          . 

Mijn parcours is organisch gegroeid. Zo noem en ervaar ik het. Op mijn achttiende voelde ik mij veel te jong om psychologie te gaan studeren en als ‘snotneus’ te werken met mensen die ouder waren dan ik en al zoveel meer hadden meegemaakt. 

Ik heb eerst vele jaren aan de taal- en letterkunde en vooral aan de filosofie gespendeerd. Het was een eerste belangrijke leerschool, naast mijn jonge leerschool van het leven.

Na jaren van leerrijk, maar eenzaam onderzoek in de wijsbegeerte heb ik het aangedurfd het roer om te gooien en echt voor de psychologie te kiezen. Ik wou niet alleen met mijn verstand, maar ook met mijn hart en gevoel werken. Ik wou meer over de menselijke existentie leren om mensen met problemen en existentiële vragen te kunnen helpen. 

 

Wie bedachtzaam en met geduld zijn organisch parcours volgt, komt nooit slecht terecht! Geloof me.

 

Mijn eigen psychotherapeutisch parcours - als mens en als therapeut - startte bij de psychoanalyse en psychoanalytische therapie. Zij is volgens mij, niettegenstaande alle controverse, nog steeds een belangrijke bron van kennis en inzicht en, niet te vergeten, zij heeft aandacht voor het onbewuste.

 

Ik ondervond zelf de tekorten of het ‘teveel’ van de psychoanalyse. Vlug heb ik in mijn psychotherapeutisch werk andere technieken en strategieën uit de bekendste therapeutische stromingen geïntegreerd. 

 

Geen psychotherapeut zonder zelfkennis! Gedurende zeven jaar ben ik zelf in psychoanalyse geweest, twee à drie sessies per week, eerst in Leuven, later in Brussel. 

Mijn analyse had twee duidelijke doeleinden. Ik wou tot inzicht in mezelf en mijn verleden komen en daardoor mijn heden en toekomst op een zinvolle en voor mij juiste manier vorm kunnen geven. Heel dit proces heeft het mij mogelijk gemaakt om een goede, bekwame en integere psychotherapeut te zijn. 

Voor de meesten onder jullie klinkt dat wellicht old-fashioned of zelfs vreemd of onbekend. Maar ik kan je verzekeren: het heeft veel engagement, tijd en geld gekost, maar het heeft geloond!