Blik eens terug op je leven en bekijk de ervaringen die je allemaal al hebt meegemaakt, positief en negatief. 

Kijk eens rond in je omgeving. En zie hoe verschillend de levens van al die mensen zijn. 

 

Er bestaat niet zoiets als een voorgeprogrammeerd leven. Je moet het zelf uitzoeken, een leven lang. 

 

Je begint natuurlijk met een welbepaalde uitgangspositie. Je hebt je genetisch materiaal en je hebt je temperament. 

Stilaan zal je karakter meer en meer vorm krijgen. Je begint je eigen levensverhaal te schrijven. 

 

In het begin is je eigen inbreng nog vrij beperkt. Je ouders en je omgeving bepalen heel veel van wat je doet en denkt. Wat gewoon is, ervaar je als normaal.

 

Met de tijd worden jouw blikveld en belevingswereld groter en groter. Je ontdekt bij anderen andere meningen en ervaringen. Jouw ‘gewoon of normaal’ is in een ander gezin toch net even anders. 

 

Je begint te vergelijken en gaat op zoek. ‘Wie ben ik? Hoe wil ik zijn? Hoe wil ik worden?’

 

Jouw leven wordt meer en meer jouw leven, jouw eigen avontuur. Constant ga je keuzes moeten maken. Wat een luxe, kan je denken. Maar ook een immense opgave. 

 

 

Voor sommige mensen lijkt alles vanzelf te gaan. Anderen lijken van de ene moeilijkheid in de andere te belanden. Hoe kan dat? 

 

‘Het ene wiegje of bedje is het andere niet!’ Je moet wat geluk hebben in het leven. Je kindertijd en opvoeding spelen inderdaad een grote rol. 

 

Maar er zijn zoveel andere factoren. De ene reageert anders op dezelfde ervaringen dan iemand anders. In je jonge leven en ook later ontmoet je zoveel andere mensen, die allemaal hun invloed hebben. 

 

En vergeet de factor vrijheid niet. Je verleden, als het al minder aangenaam was, hoeft je verdere leven niet blijvend negatief te bepalen. 

 

Vergeet ook niet dat je van anderen alleen maar de buitenkant of bepaalde aspecten ziet en kent. Jij vertrouwt zelf ook niet alles toe aan anderen, niet eens aan je beste vrienden. 

 

Voor niemand loopt het leven vanzelf. We gaan een voor een op zoek naar zin en geluk. We gaan op zoek naar onszelf. 

 

Dat gaat voor niemand zonder twijfels, angsten en problemen. 

 

 

Misschien lukt het niet in je eentje voor jezelf de best mogelijke weg te vinden. Je hebt te veel negatieve en te weinig positieve ervaringen in je bagage. Je hebt een trauma of zeer negatief life-event meegemaakt. 

 

Of je bent om de een of andere reden een geboren piekeraar en twijfelaar. Jouw glas is altijd half leeg. 

Dat is jammer voor jou, maar je hoeft je daar niet over te schamen. 

 

Je durft je negatieve gevoelens en gedachten niet toe te vertrouwen aan vrienden of familieleden. Of je hebt al zo veel goede raadgevingen gekregen dat je het helemaal niet meer weet. 

 

Voel jezelf dan niet schuldig of nog eenzamer. Er is niets mis met jou. Isoleer je niet en wanhoop niet.

 

Zo’n moeilijke fase kan iedereen overkomen, op gelijk welke leeftijd. Misschien heeft het met je jeugd te maken, misschien ook niet. Ook later in het leven kan je met erg moeilijke ervaringen te maken krijgen of de levenslust verliezen. 

 

Twijfel dus niet. Probeer het tenminste. Gun jezelf die kans. Ga spreken met iemand die in jouw verhaal geïnteresseerd is en jou helpt jouw eigen weg op een positieve, constructieve manier voort te zetten. 

 

Wacht niet tot elke kleine negatieve ervaring je helemaal onderuithaalt. Iedere mens blijft altijd voor hetzelfde soort negatieve ervaringen gevoelig. Dat is nu eenmaal zo, die kwetsbaarheid zal altijd in zekere mate blijven. 

Maar wanneer één tik de ‘hele slinger van gevouwen poppetjes’ raakt (je weet wel), is het tijd om het heft in eigen handen te nemen.